بررسی تأثیر داکسی سیکلین ۲۰ میلی گرم به عنوان درمان کمکی همراه با جرم گیری و تسطیح سطح ریشه در بیماران مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط

مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای برخی از شاخص های کلینیکی در بیماران درمان شده مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط به روش جرم گیری و تسطیح ریشه با و بدون استفاده از داکسی سیکلین mg 20 بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سویه کور، 44 بیمار مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط با استفاده از درمان استاندارد جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه درمان شدند، و به طور تصادفی یکی از درمان های داکسی سیکلین با دوز mg 20 و یا دارو نما را به مدت 3 ماه و 2 بار در روز دریافت کردند. قبل و بعد از درمان پارامترهای کلینیکی شامل عمق پروبینگ، سطح اتصالات بالینی، خون ریزی به هنگام پروب کردن و شاخص تغییر یافته لثه ای ثبت شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون های آماری m‏ann-whitney ،  paired-tو  chi-squareمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α). یافته ها: پارامتر های بالینی در هر دو گروه مورد و شاهد به طور قابل ملاحظه ای در طول دوره مطالعه بهبود پیدا کرد (001/0 > p value). گروه درمان شده با داکسی سیکلین، به طور معنی داری کاهش عمق پروبینگ، افزایش به دست آوردن مجدد اتصالات، کاهش خون ریزی به هنگان پروب کردن و کاهش شاخص اصلاح شده لثه ای بیشتر در مقایسه با گروه درمان شده با دارونما داشت. نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، تجویز 20 میلی گرم داکسی سیکلین همراه با جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه در درمان پریودنتیت خفیف، حایز فواید بالینی بیشتری نسبت به جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه به تنهایی است.